Al heel wat personeel is hem voorgegaan en nu neemt Paul Roeleveld zelf plaats in de schoefkoar. En of hij nou de baas is of niet, hij krijgt dezelfde vragen voorgelegd als zijn voorgangers in de oranje koar.
Naam: Paul Roeleveld
Leeftijd: 58
Woonplaats: Lattrop
Burgerlijke staat: getrouwd met Anita, vader van Maik, Dize, Bram en Daan, opa van Sven en Evi
Functie bij Warmes: directeur-eigenaar, samen met Rob Warmes
In dienst bij Warmes sinds: 3 februari 1986
Hoe ben je bij Warmes terechtgekomen?
“Via mijn vriendin. Anita en ik kregen verkering toen we een jaar of 16 waren. Ik deed MTS bouwkunde, mijn schoonvader werd ernstig ziek en er werd mij gevraagd of ik in het bedrijf wilde komen. Ik moest eigenlijk in dienst, maar mijn schoonvader en burgemeester Norbart hebben via een advocaat die er gespecialiseerd in was, voor gezorgd dat dat niet hoefde. Een hele toestand, maar het is gelukt. Mijn schoonvader heeft het wonder boven wonder overleefd en nog 30 jaar geleefd.
Op 1 januari 1990 hebben Rob en ik samen officieel het bedrijf overgenomen.
‘Hee hef ’t gat d’r mooi bie indreait,’ zeiden ze plagend tegen me. Andere mensen zouden er boos om worden, maar ik kan daar wel om lachen.”
Hoe zou jij de sfeer bij Warmes omschrijven?
“Goed en gezellig. Ik denk dat het goed te zien is in het verloop van het personeel. Dat is heel laag, dus ze hebben het blijkbaar naar hun zin hier.
Zelf werk ik er ook graag; ik vind het leuk om met anderen om te gaan. Eigenlijk wilde ik timmerman worden, uitvoerder misschien, maar het werd directeur-eigenaar.”
Wat was je eerste klus voor Warmes?
“Dat waren verschillende projecten tegelijkertijd. Een vrijstaande woning in Rossum, zes woningen in Oldenzaal en diverse agrarische kelders. Toen speelde mijn werk zich heel wat meer op de werkvloer af dan tegenwoordig.”
Met welk project ben je nu bezig?
“Bedrijfsvoering, planning, werkvoorbereiding. Daardoor ben ik altijd op de hoogte van de projecten. Hoe ver ze zijn, of de materialen zijn geleverd. Als iemand even weg is, kan ik gemakkelijk invallen. Deed ik vorige week nog bij de aanleg van van de vijver in centrum Hengelo.”
En het duurzame karakter van Warmes hoort bij jouw takenpakket.
“15 jaar geleden installeerden we zonnepanelen en een motverbrander. Sindsdien is Warmes energieneutraal. We waren er een van de eerste mee. In de werkplaats rijden elektrische voertuigen en alle afval wordt gescheiden en aangeboden voor recycling.
We willen graag een kleine windturbine plaatsen op de werkplaats, maar dat mag nog niet. Zodra er groen licht is, komt er een windmolen met een rendement van zo’n 6500 kWh. Dan hebben we in combinatie met de zonnepanelen dag en nacht opbrengst.
Mensen vragen me wel eens om raad wat betreft zonnepanelen. ‘Doen,’ zeg ik dan. Investeer er in, helemaal omdat het stroomverbruik alleen maar groter gaat worden met warmtepompen en dergelijke.
De grootste opbrengst van de zonnepanelen loopt Warmes trouwens mis. Die is namelijk in de bouwvak en dan hebben we de stroom niet nodig.”
En aan welk soort project zou je graag nog eens willen werken?
“Wat dat betreft heb ik geen wensen. Ik droom echt niet van het bouwen van een flatgebouw.”
Heb je je eigen huis gebouwd?
“Nou, het meeste werk is door personeel gedaan. Ik was er ’s avonds en op zaterdag. 1985 en 1986 waren zulke drukke jaren met studeren en werken. Anita heeft veel gewerkt op de bouw, tot stenen zagen aan toe.
Architect was Gerhard Busscher en hij combineerde in het ontwerp wat Anita en ik allebei mooi vonden en dat werd een woning met witte stenen en vakwerk.”
Als je niet aan het werk bent, waar hou je je dan mee bezig?
“Allereerst met mijn kleinkinderen Sven van 3 en Evi van bijna 1 jaar, de zoon en dochter van Dize en Jeroen. Het is prachtig om opa te zijn. En Sven herkent overal het oranje van Warmes. Ik wil wel in de schoefkoar zei ik, maar dan met Sven.
Daarnaast hou ik me bezig met de jacht. Dat doe ik met de jagerscombinatie Lattrop 1, in de Eiffel waar ik met een aantal vrienden jaag in Oberscheidweiler en bij mijn zoon Bram op de Hondsrug, net onder de moezel.
Gisteren werd ik nog gebeld: een boer in Lattrop ging grasmaaien. Dan ga ik de wei in en zorg dat de reeën het weiland verlaten. Tegenwoordig worden daarvoor ook warmtebeeldcamera’s camera’s gebruikt. Wij doen het op de ouderwetse manier. Daarna plaatsen we palen met zakken eraan en rookmelders. Het schrikt de reeën af. Moederree haalt het jong op en verhuist naar verderop. Het werkt ook voor hazen.
De jacht is zo mooi. Zit je in de hoogzit, dan heb je even geen problemen of moeilijke dingen om over na te denken. Dan zit je in de natuur, alles rustig.”
